بر خلاف ظروف نمکی، غوطه ور شدن باتری لیتیوم یون در آب ممکن است منجر به انفجار خطرناکی شود. آتشی که رخ می دهد در مجموع از آتش سوزی های معمولی خطرناک است. آسیب از نظر لغوی و مجازی سنجیده می شود. لحظه ای که لیتیوم با آب شروع به واکنش می کند، گاز هیدروژن و هیدروکسید لیتیوم آزاد می شود.

قرار گرفتن بیش از حد در معرض لیتیوم هیدروکسید ممکن است باعث تحریک پوست و آسیب به چشم شود. با تولید گاز قابل اشتعال، ریختن آب روی آتش لیتیوم ممکن است حتی کشنده تر باشد. تولید اسید هیدروفلوئوریک ممکن است منجر به یک وضعیت بسیار سمی شود، بنابراین ریه ها و چشم ها را تحریک می کند.

شناور شدن لیتیوم در آب به دلیل چگالی کم که به دلیل آن آتش سوزی لیتیوم ممکن است بسیار مشکل ساز باشد. آتشی که تکامل می یابد ممکن است از نظر خاموش شدن دشوار به نظر برسد. در صورت یک موقعیت اضطراری خاص، ممکن است باعث تحریک شود. از آنجایی که باتری‌ها و قطعات لیتیومی در اشکال و اندازه‌های متغیر موجود هستند، آمادگی برای مواجهه با هر نوع موقعیت اضطراری بسیار مهم است.

یک خطر دیگر مرتبط با غوطه ور شدنباتری های لیتیوم یونیدر آب چیزی جز خطر انفجار نیست. آنها به طور خاص برای تولید شارژ بهینه با حداقل وزن طراحی شده اند. اساساً به نازک ترین پوشش ها و پارتیشن های بین سلول ها نیاز دارد.

از این رو، بهینه سازی منجر به خروج از اتاق از نظر دوام می شود. این ممکن است باعث آسیب آسان به اجزای داخلی و خارجی باتری شود.